„Koty syjamskie to koty, dla których opiekun jest ich całym światem.”
// J. Ciszewska, hodowla Rusori House *PL
Colorpointy syjamskie to koty o niezwykłej mocy serca. Są mądre, wnikliwe, empatyczne, wierne, czasem nawet słodko-szalone.
Zapraszamy do zapoznania się z tą rzadko spotykaną, wyjątkową, wspaniałą, przyjacielską i niezwykle inteligentną rasą:
Kot syjamski
Zapraszamy do przeczytania artykułu który powstał we współpracy z nami i ukazał się na łamach magazynu „Trzy Koty” w numerze 3/2019: KLIKNIJ ABY PRZECZYTAĆ
***

Charakter kota syjamskiego zadziwia: kluczem do ich serca jest miłość, szacunek i czas jaki im się poświęca – uwielbiają towarzystwo, są niezwykle inteligentne i wierne.
Ze swoim opiekunem budują bardzo silną więź, są wyjątkowo łagodne i czułe a ich temperament jest choć umiarkowany, to jednak bardziej żywiołowy niż ich kuzynów innych ras. Oprócz tego mają jedną niezwykła cechę – to koty, które muszą cały czas „przylegać”: na kolanach, na rękach, na poduszce, w domu, podróży, czasem nawet w łazience…

Są inteligentne i chętne do zabawy: przychodzą na zawołanie, lubią aportować, pokonywać tory przeszkód i chodzić na smyczy.
Bardzo społeczne, szybko uczą sie komunikować ze swoim opiekunem, są w każdej chwili gotowe na ‚małe szaleństwo’ lub ‚małe co nieco’ – apetyt im zawsze dopisuje!
Dla subtelniejszych, spokojniejszych, cichych i nienachalnych kotów innych ras stanowią doskonałe przeciwieństwo lub – idealne uzupełnienie.

Koty syjamskie to bez wątpienia koty niezwykłe, jednak ich przywiązanie, temperament, inteligencja i wrażliwość sprawiają, że życie z nimi pod jednym dachem nie zawsze jest łatwe:
‚Pewien młody syjam był ogromnie przywiązany do swoich opiekunów. W wieku sześciu miesięcy został sprzedany jako kot hodowlany, ale nie mógł znaleźć sobie miejsca w nowym domu. Płakał i krzyczał całe dnie i noce. Po tygodniu stracił głos, ale nie przestał rozpaczać. (…).’
/Stephe Bruin: Niezwykły charakter i temperament. Magazyn dla miłośników kotów KOT, nr 6(10) czerwiec 2006. Wydawnictwo Galaktyka, Łódź/
***
Na pierwsze zapiski opisujące kota wyglądającego podobnie do współczesnego syjama, możemy się natknąć w wierszowanej książce o kotach pochodzącej z Tajlandii z 1350 roku. O ile pochodzenie tych kotów pozostaje nadal zagadką, o tyle doskonale wiemy, kiedy ta rasa pojawiła się po raz pierwszy w Europie.
Europa dowiedziała się o kotach syjamskich w roku 1793 roku, gdy niemiecki podróżnik Peter Simon Pallas opisał swoje spotkanie z tym dziwnie umaszczonym kotem nad Morzem Kaspijskim. Na początku XIX wieku pierwsze koty syjamskie trafiły do londyńskiego ogrodu zoologicznego, gdzie prezentowano je wraz z innymi niezwykłymi zwierzętami przywiezionymi z krajów Wschodu.
/Wojciech-Albert Kurkowski: Syjam – Kot królów, król kotów. Magazyn dla miłośników kotów KOT, nr 6(10) czerwiec 2006. Wydawnictwo Galaktyka, Łódź/
***
Aby przeczytać artykuł o historii rasy który powstał we współpracy z nami i ukazał się na łamach magazynu „Trzy Koty” w numerze 3/2019 kliknij TUTAJ
Koty syjamskie to koty wyjątkowe, dlatego bardzo ważne jest dbanie nie tylko o ich dobry stan zdrowia fizycznego ale także o jego dobry stan psychiczny – szczególnie troskliwie należy pielęgnować więź jaka jest między nimi a ich opiekunami.
Chociaż Syjamy cieszą sie dobrym zdrowiem, należy przestrzegać terminów obowiązkowych szczepień, pamiętać o regularnych profilaktycznych kontrolach weterynaryjnych, przycinać pazurki, regularnie czyścić ocz, uszy, i – przede wszystkim – uczestniczyć w życiu naszego kota.
***

Na podstawie standardu FIFE kot syjamski to:
Koty syjamskie i orientalne – IV kat. wg. FIFE
-
wielkość: kot średniej wielkości,
-
głowa: średniej wielkości. Proporcjonalna do korpusu. Dobrze zbalansowana. W kształcie klina z prostymi liniami. Klin rozpoczyna się od nosa i prostymi liniami przesuwa się w kierunku uszu. Czaszka z profilu lekko zaokrąglona. Nos długi i prosty, w jednej linii z czołem, bez przełomu. Kufa wąska. Broda średniej wielkości. Szczyt brody na jednej linii z nosem,
-
uszy: duże i szpiczasto zakończone. Szeroko otwarte u nasady. Ustawione tak, że razem z głową tworzą klin,
-
oczy: średniej wielkości. Ani wyłupiaste, ani zbyt głęboko ustawione. Kształtu migdała. Osadzone lekko skośnie, w linii od nosa ku uszom. Barwy oczu to intensywna, lśniąca zieleń lub głęboki niebieski lub jedno oko zielone, drugie niebieskie,
-
szyja: smukła i długa,
-
nogi: długie i cienkie. Proporcjonalne do korpusu. Łapy małe i owalne,
-
ogon: bardzo długi i cienki, biczowato zwężający się ku cienkiemu zakończeniu,
-
futro: bardzo krótkie, lśniące, jedwabiste, delikatne i ściśle przylegające do ciała. Prawie bez podszerstka.